Archeologische opgraving Claudius Civilislaan Vlaardingen
Hoe een nieuwbouwproject de rijke geschiedenis aan het licht brengt.
Voormalig zorgcentrum De Wetering in Vlaardingen maakt plaats voor nieuwbouw. Om ervoor te zorgen dat de archeologische resten die in de bodem zitten niet kapot gaan door de graafwerkzaamheden heeft Econsultancy in september 2018 een opgraving uitgevoerd. In 1962 werd op dezelfde locatie al de vindplaats Vlaardingen de Wetering, uit de Midden-IJzertijd ontdekt. Na meer dan 50 jaar is deze bijzondere archeologische vindplaats opnieuw aan het daglicht gekomen. En er is een bijzonder soort aardewerk gevonden.
Nederzettingsaardewerk
Projectleider en aardewerkspecialist archeologie Nicole de Koning vertelt enthousiast: “Mijn collega Steven Brussé heeft de opgraving uitgevoerd. Samen met archeoloog Robert van Heeringen heb ik het aardewerk onderzocht. Het meeste is in een geul gevonden, daarom is het goed bewaard gebleven. Opvallend is dat veel van het aardewerk rijkelijk versierd is met vingerafdrukken. Ook is er veel besmeten aardewerk gevonden. Dat is een techniek die vooral in de IJzertijd werd gebruikt. Op de klei werden klodders natte, dunne klei aangebracht voordat het gebakken werd. Aan de hand van de kenmerken van het aardewerk is af te lezen dat het uit ongeveer 250 v. Chr. komt. Deze periode wordt ook wel de Midden-IJzertijd genoemd.”
Klossen en kleispijkers
“Wat bijzonder is, is dat er ook massieve objecten aangetroffen zijn die in verband worden gebracht met zoutwinning. Dat noemen we briquetage-aardewerk. Die objecten worden ook wel klossen en kleispijkers genoemd. Complete stukken hiervan worden niet vaak aangetroffen.”, vertelt Nicole. “In Nederland zijn er maar een paar vindplaatsen uit de Midden-IJzertijd bekend.”
Dit soort aardewerk is zacht gebakken, beige van kleur en voelt krijtig aan. Wanneer dergelijke objecten in het kustgebied worden aangetroffen, is dit een aanwijzing voor de productie van zeezout (briquetage) in de nabije omgeving.
Zoutproductie kustgebied Nederland
De archeologische kennis van zoutproductie in het kustgebied van Nederland is nog beperkt. Van de tientallen vindplaatsen uit de IJzertijd in het veengebied ten noorden van de Maas is de vindplaats bij de Claudius Civilislaan de enige waar compleet briquetage-aardewerk is gevonden. Waarschijnlijk werd het zoute water eerst opgevangen in zoutpannen in de omgeving en vervolgens uitgedampt door het zoutmengsel in aardewerken potten te verhitten. Het is goed denkbaar dat dit proces plaatsgevonden heeft bij het estuarium van de Maas. Een estuarium is een verbrede, vaak trechtervormige monding van een rivier, waar getijverschil waarneembaar is. Zoet rivierwater en zout zeewater worden vermengd, waardoor brak water ontstaat.
"Door het onderzoek van Econsultancy is een belangrijke zoutproductie vindplaats verder in kaart gebracht", vertelt Nicole trots. "Helaas zijn de bijbehorende sporen van zoutproductie niet aangetroffen. Op de oever van de kreek, waar wellicht het briquetage aardewerk was gebruikt, was de bodem verstoord door het voormalige Zorgcentrum. Hopelijk kan dit onderzoek in de toekomst worden gekoppeld aan een vindplaats waar dergelijke sporen wel intact zijn."
Geïnteresseerd in een archeologisch onderzoek?
Neem contact met ons op via 008 - 500 1 600 of vraag vrijblijvend een offerte aan.
